Enlixouse a cidá de telegramas
un lús pola mañá ás doce horas:
convocatoria urxente
defensa postulados
cotización, finanzas, dividendos.
O monstruo abriu a boca:
xa témo-lo argumento
para ofercer aos dioses novas víctimas.
Xa témo-las palabras que destruien
aos que portan a luz e van dediante:
pena de morte,
cadea perpetua,
pliego de cargos.
Postos en pé, a unha, os concentrados,
con coitelos nos ollos,
procramaron a lei do embudo cego
cun si en re maior afirmativo.
(Favorábel
cotización da Bolsa deseguida).
Rubricáronse os pactos e puxéronse
a erguer o edificio,
a cárcere dos soños,
o gran pazo do medo.
En cada pedra sangue, pinga a pinga,
en cada fuste bágoas e tristuras;
a ira en capiteles,
a estupidez en arcos.
I enriba, nas outuras,
deitada sobre arelas i esperanzas,
a Cariátide xorda presidindo.
As xentes esqueceron os seus nomes
e puxéronse alcumes de combate.
Sóio se ouvía falar do lume
i os homes que interpretan o gran libro
dixeron que moi ben, que todo aquelo
estaba xa previsto i era grato
ao corazón dos dioses,
e tiña o "visto bueno" das Euménides.
No hay comentarios:
Publicar un comentario